แกนกลางของไฟเบอร์คือบริเวณที่แสงนำทาง กล่าวคือ มีหน้าที่ทำให้เกิดคลื่นนำทาง โดยปกติแล้ว แกนกลางคือบริเวณที่มีดัชนีการหักเหของแสงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ซึ่งไม่ได้มาจากการใช้แก้วที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่มาจากการเจือแก้วด้วยวัสดุที่เพิ่มดัชนี ในกรณีของเส้นใยซิลิกา สารเจือปนที่เพิ่มดัชนีโดยทั่วไป ได้แก่ เจอร์มาเนีย (GeO2, เส้นใยเจอร์มาโนซิลิเกต), ฟอสฟอรัสเพนทอกไซด์ (P2O5, ฟอสฟอสซิลิเกต) และอลูมินา (Al2O3, อะลูมิโนซิลิเกต) ทางเลือกหรือนอกจากนี้ ดัชนีของส่วนหุ้มอาจลดลง เช่น โดยการเจือฟลูออรีนหรือโบรอนออกไซด์ (B2O3) นอกจากนี้ยังสามารถใช้สารลดดัชนีในแกนกลางได้หากสารเจือปนที่จำเป็นอื่นๆ ทำให้ความแตกต่างของดัชนีสูงเกินไป

จำเป็นต้องมีสารเจือปนเพิ่มเติมสำหรับเส้นใยที่ใช้งานอยู่ เช่น สำหรับเส้นใยที่สามารถใช้สำหรับเครื่องขยายสัญญาณไฟเบอร์หรือเลเซอร์ ในเกือบทุกกรณี สารเจือปนเหล่านี้ประกอบด้วยไอออนของธาตุหายาก เช่น Er3+ (เออร์เบียม), Yb3+ (อิตเทอร์เบียม) หรือ Nd3+ (นีโอไดเมียม) นอกจากไอออนเหล่านี้แล้ว ส่วนผสมอื่นๆ มักจะถูกนำมาใช้ เช่น เพื่อลดผลกระทบจากการดับแสงหรือการทำให้มืดลงด้วยแสง

คุณสมบัติของท่อนำคลื่นถูกกำหนดโดยโปรไฟล์ดัชนีการหักเหของแสง กล่าวคือ การเพิ่มขึ้นของดัชนีการหักเหของแสงในแกนกลางที่สัมพันธ์กับส่วนหุ้ม สำหรับโปรไฟล์ดัชนีขั้นบันได ตัวเลขรูรับแสงและตัวเลข V เป็นพารามิเตอร์ที่ใช้บ่อย

แม้ว่าแกนไฟเบอร์จะสมมาตรแบบหมุนได้สำหรับไฟเบอร์ส่วนใหญ่ แต่ก็มีวิธีที่จะทำลายความสมมาตรนี้ เช่น การใช้แกนทรงรี และ/หรือโดยการนำโครงสร้างแบบอสมมาตรรอบๆ แกน สิ่งนี้สามารถนำไปสู่การเกิดไบรีฟริงเจนซ์ที่แข็งแกร่ง (→ เส้นใยที่รักษาโพลาไรเซชัน ) และแม้แต่การนำทางที่ขึ้นกับโพลาไรเซชัน (→ เส้นใยโพลาไรซ์เดี่ยว)

ในกรณีส่วนใหญ่ แกนไฟเบอร์จะอยู่ที่กึ่งกลางของส่วนตัดขวางของไฟเบอร์ เนื่องจากสิ่งนี้อำนวยความสะดวกในการต่อประกบ การเปิดไฟ การใช้ตัวเชื่อมต่อไฟเบอร์และข้อต่อไฟเบอร์อื่นๆ เป็นต้น อย่างไรก็ตาม สำหรับไฟเบอร์หุ้มสองชั้น มันสามารถเป็นได้ มีประโยชน์มากในการใช้แกนที่ไม่ได้อยู่ตรงกลาง เพราะสิ่งนี้สามารถปรับปรุงการดูดซับของปั๊มได้อย่างมาก ในบางกรณี เส้นใยแกนขดลวดถูกนำมาใช้โดยที่แกนหมุนรอบแกนไฟเบอร์

ไฟเบอร์แกนใหญ่คือไฟเบอร์ออปติกที่มีแกนไฟเบอร์ซึ่งค่อนข้างใหญ่ อาจเป็นไฟเบอร์แบบหลายโหมดหรือไฟเบอร์แบบโหมดเดียวก็ได้

เส้นใยมัลติคอร์ขนาดใหญ่

เส้นใยมัลติคอร์ขนาดใหญ่มีเส้นผ่านศูนย์กลางแกนซึ่งสูงกว่าเส้นใยโทรคมนาคม 50 μm หรือ 62.5 μm ที่ใช้โดยทั่วไป ตัวอย่างเช่น 100 μm หรือแม้แต่ 400 μm แกนมักจะไม่เล็กกว่าการหุ้มไฟเบอร์ มากนัก (ดูรูปที่ 1) เส้นผ่านศูนย์กลางการหุ้มอาจใหญ่เกินกว่าปกติ 125 μm เพื่อให้ได้แกนที่ใหญ่ขึ้น จำนวนของโหมด เส้นใยนำ มักจะสูงมาก

การออกแบบเส้นใยมัลติโหมดขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางแกน 105 μm และเส้นผ่านศูนย์กลางการหุ้ม 125 μm

บ่อยครั้ง เส้นใยดังกล่าวมีแกนเส้นใยซิลิกา บริสุทธิ์ (แทนที่จะเป็นแกนเยอมาโนซิลิเกต) และการหุ้มเส้นใย ที่มี ดัชนีการหักเหของแสงค่อนข้างลดลงเช่น ทำได้ด้วยการเติมฟลูออรีน อย่างไรก็ตาม เพื่อให้ได้ รูรับแสงตัวเลขสูงอาจยังคงใช้เส้นใยที่มีแกนเจอร์มาโนซิลิเกต

การใช้งานโดยทั่วไปของเส้นใยมัลติคอร์ขนาดใหญ่คือการขนส่งแสงแบบพาสซีฟ เช่น ในบริบทของการให้แสงสว่างการประมวลผลวัสดุด้วยเลเซอร์หรือการปั๊มด้วยแสงของเลเซอร์โซลิดสเตต

เส้นใยโหมดเดี่ยวแกนขนาดใหญ่

หากไฟเบอร์แบบคอร์ขนาดใหญ่เป็นไฟเบอร์แบบโหมดเดียวก็จะมีพื้นที่โหมดที่มีประสิทธิภาพ ขนาดใหญ่ เช่นกัน ในที่นี้ คำว่าเส้นใยพื้นที่โหมดขนาดใหญ่เป็นคำที่ใช้กันทั่วไปและเหมาะสมกว่า เนื่องจากพื้นที่โหมดขนาดใหญ่เป็น คุณสมบัติที่สำคัญเป็นพิเศษ: ส่งผลให้เอฟเฟกต์ ไม่เชิงเส้นลดลงเมื่อรวมกับคุณภาพของลำแสงสูง

การ เปรียบเทียบเส้นใยเปลือย(ไม่เคลือบผิว) ที่มีขนาดแกนมาตรฐาน (เช่น เส้นผ่านศูนย์กลาง 8 μm) และแกนขนาดใหญ่ (เส้นผ่านศูนย์กลาง 50 μm)

สำหรับเส้นใยที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดใหญ่นั้น เราจำเป็นต้องใช้ตัวต่อ LDF ในการประกบ เช่น Fujikura 100M, Shinho S-27 LDFเป็นต้น